Monique Thomaes

breathtaking

2006, different parts, b/w dv
première: “breathtaking” 2007, Fstforward gallery, Antwerp

 

Video recordings of the Manhattan skyline are the starting point for this work. Hundreds of stills of this raw material are manipulated and converted into independant elements. These elements are grouped as new structures reminding to scores and choreograhpy. Time and movement are predominant: the existing architecture and its environment are subordinated to the movement, time is stretched out, tension is built up.

All these elements are flowing together into a breath-taking experience.

Breathtaking

Twintig jaar heeft ze in Nederland gewoond en gewerkt, en ruim tien jaar in Berlijn: sinds 2002 verdeelt de belgische kunstenares Monique Thomaes haar tijd tussen Antwerpen en Berlijn. Thomaes maakte vroeger installaties, sculpturen en integraties met glas, metaal en hout, waarbij licht, tijd en ruimte een grote rol speelden. De Berlinische Galerie kocht werk van haar en dank zij een werkbeurs van de Berlijnse Senaat kon ze een overzichtscatalogus (de Passage) maken van tien jaar werk, tot en met 1997. Ook in Berlijn ontstonden de eerste videowerken, waarmee Thomaes nu opgang maakt. Ursula Prinz (Berlinische Galerie) daarover in de catalogus: “De kunstwereld van Monique Thomaes ligt in het immateriele. Haar werktuigen zijn de camera, de videocamera en de spiegel. Met behulp daarvan legt ze haar sujet vast: het licht. Want de vluchtige schaduw, de weerschijn die met verloop van tijd verandert of de tijd die zich manifesteert in het wisselen van het licht, zijn het fragiele medium van deze kunstenaar.” Die nu tien jaar oude tekst slaat wonderwel op het recente videowerk dat Thomaes toont in het Antwerpse fstforward. “Breath-Taking” uit 2006 bestaat uit foto- en video-opnames vanaf de Empire State Building van Manhattan. Ze maakte er twee werken mee: een waarmee ze aan de hand van honderden opeenvolgende foto-stills de skyline van (een stuk van) Manhattan heel langzaam laat evolueren in tijd (en dus licht); en één waar videogewijs heel langzaam wordt ingezoomd op enkele buildings. In elk van de werken gebruikt Thomaes meerdere stroken naast elkaar die elkaar spiegelen, zodat je het effect krijgt van een Rorschachtest, met beelden die van en naar het midden uit- en invloeien. De fstforward-ruimte werd binnenin uitgerust met spiegels, wat het effect van spelen met ruimte, beweging en tijd nog versterkt. Bovendien kan men door het zijraam van binnen naar buiten kijken zodat het Antwerpse stadsleven (met weliswaar minder “sky-effect”) in het Manhattan-droomwereldje binnensluipt. kortom, een poetisch-meditatieve ervaring.

video

video